Annie M. G. Schmidt heeft m'n jeugd verpest

Geplaatst op vrijdag 31 mei 2002 @ 00:52 , 1455 keer bekeken

Cabaretier Marc-Marie Huijbregts Annie M. G. Schmidt heeft m'n jeugd verpest Van een onzer verslaggevers Omdat Comedy Train-pionier Raoul Heertje hem 'wel een grappig mannetje' vond, mocht hij op 10 november 1998 voor 't eerst meedoen aan een 'open podium' in het Amsterdamse stand-up comedy-café Toomler's. Marc-Maries debuut in deze vermaarde broedplaats van talrijk comedy-talent viel zo in de smaak dat hij op 24 november 1998 nog een keer mocht optreden. En exact een jaar later maakte zijn optreden tijdens de eerste voorronde van Cameretten '99 zo'n verpletterende indruk, dat hij op slag tot dé favoriet werd gebombardeerd. Drie avonden later was het zover. "Dat zijn data die bij mij altijd zullen blijven hangen. Ik had acht, negen jaar geleden wel eens aan een liedjesprogramma meegewerkt. Dat werd in recensies zo in de pan gehakt, dat ik besloot me maar niet meer aan zoiets te wagen en het bij het toneel te zoeken. Pas bij de Comedy Train ontdekte ik wat het is om in m'n eentje met m'n eigen verhaal voor een zaal te spelen. Dat beviel me wel. Ik besloot er meer mee te doen." Marc-Marie Huijbregts heeft het bijna allemaal zelf moeten ontdekken. Vroeger thuis in Tilburg bestond nauwelijks interesse voor wat zich in de Nederlandse theaters afspeelde, laat staan in het cabaret. In zijn eentje is hij eens naar Heel gewoon Wim Hogenkamp in de Studiozaal in Tilburg geweest. En een oom zong bij een operettevereniging, soms zelfs een hoofdrol. Dat was het wel. Dus toen Marc-Marie op zijn zeventiende - één meter zeventig klein en 105 kilo zwaar - wegens 'te dik' niet werd toegelaten aan de Maastrichtse toneelschool lag niemand daarvan wakker. Van zijn omvang trouwens ook niet. Marc-Marie Huijbregts: "Ik had geen uitgesproken belangstelling voor cabaret. Dat heb ik, eerlijk gezegd, nog steeds niet. Ik vind het niet érg dat het er is, ik vind het zelfs hartstikke goed dat het er is. En ik weet ook dat er veel mensen zijn die er erg goed in zijn, maar zelf ga ik niet zo vaak kijken. Of ik vroeger helden had? Nou, nee. Bram en Freek, later Freek alleen, heb ik nooit gezien. Freek trekt me ook niet zo. Ik heb te vaak gehoord dat hij als mens niet zo aangenaam schijnt te zijn. Zo iemand trekt me dan niet." "Theo Maassen heb ik ook nog nooit gezien. Of vroeger misschien. Ik herinner me iets met een tentje, maar dat kunnen ook Waardenberg & De Jong zijn geweest. Hans Teeuwen heb ik wel eens op de televisie gezien, maar nog nooit in het theater. Zijn nieuwste programma moet ik nog gaan zien. Ik ken hem wel omdat hij wel eens bij de Comedy Train komt en dan wel goede tips geeft. Laatst in De Kleine Komedie zag ik een stukje van het nieuwste programma van Kees Torn. Daar heb ik niet zoveel mee, misschien omdat ik hem niet zo aardig vind. Maar verder?" "Mijn ouders waren geen mensen die ons overal mee naartoe namen. Uit mijn jeugd herinner ik me mijn vader als een soort kostganger. Hij was mededirecteur van een Amerikaans bedrijf dat vliegtuigmotoren reviseerde, zoiets. Hij was heel veel weg én hij zat heel vaak bij café 't Putje. Toen ik jong was moest ik er van mijn moeder op mijn step naartoe om te kijken of hij er zat. Meestal had ze dan al opgebeld en naar hem gevraagd, maar dan zeiden ze altijd dat hij er niet was. Maar dat vertrouwde zij dan niet." "Mijn moeder - ze is een paar jaar geleden overleden, kanker - was een soort wondermoeder die iedereen wel zou willen hebben. Zij wilde het liefst dat we allemaal thuis waren; mijn vader, mijn twee zusjes en ik. Gewoon lekker thuis. En altijd taart. Mijn moeder had altijd taart. Ja, zei ze, ik rook niet en ik heb niks met koffie, dít is m'n enige verzetje. En in de ijskast stond ook altijd geslagen slagroom klaar. Daarom ben ik ook zo dik geweest. Elke dag taart, veel coca cola en dan weer naar bed." "Ik bewoog nooit. Fietsen deed ik niet. Op m'n brommertje naar school, weer naar huis, taart eten, slapen. Tegen de gymleraar had ik gezegd dat ik in m'n hoofd een adertje had dat kon springen als er te veel druk op kwam te staan. Ik mocht me dus niet inspannen. En hij trapte daar in, dus ik bewoog me nooit. Pas na de invoering van cola light en zoetjes voor koffie en thee is het minder geworden. En toen ik 's avonds voorstellingen ben gaan spelen ben ik vanzelf verder afgevallen." Na zijn weinig gelukkige poging via Maastricht 'aan het toneel' te komen, begon hij in het kielzog van een vriendin in Breda aan een studie personeelsbeleid. Maar al snel besefte hij dat dit helemaal niets voor hem was. Hij reageerde op een advertentie waarin spelers werden gevraagd voor de musical Company, werd aangenomen en maakte in het Nieuwe de la Mar Theater in Amsterdam zijn debuut. Daarna speelde hij naast gearriveerde acteurs in Woutertje Pieterse, Hartenkoning bij het Zuidelijk Toneel, met Hugo Metsers III en Isa Hoes in Menelaos en in kleinere producties zoals De Lift, op het reizend festival De Parade. Momenteel werkt Marc-Marie Huijbregts mee aan het Vara-radioprogramma Spijkers met Koppen en aan de nasynchronisatie van tekenfilms. In de nieuwe bioscoopfilm Inspector Gadget spreekt hij de titelrol, die in het origineel de stem van Mathew Broderick kreeg: "Ik moest er wel erg aan wennen m'n eigen stem in de bioscoop zo in het groot te horen." Zijn stem bleek tijdens Cameretten één van zijn sterke troeven. Met de mededeling dat hij 'altijd langzaam begint, zodat u een beetje aan mijn stem kunt wennen' had hij meteen de lachers op zijn hand. En, zo bleek, ze waren ook verrassend snel gewend aan dat metalige Donald Duck-geluid. Marc-Marie Huijbregts: "Aan de telefoon is het nog altijd 'mevrouw, is uw man thuis?'. Bij de Comedy Train merkte ik dat men er aan moest wennen, dus daarom begin ik mijn programma op die manier. Ik heb deze stem altijd gehad. Maar er is nooit iets gebeurd, geen mislukte operatie of vervormd strottenhoofd." "Ik ben er nooit mee gepest of zo, dus heb ik er nooit bij stilgestaan. Alleen als ik meezong met platen van Barbra Streisand zei mijn vader altijd 'gewóón zingen!'. Die vond countertenor niet gewoon. Pas toen ik een keer op Radio 3 bij de Vara Leuk is anders mocht presenteren, is het me opgevallen. Ineens kwamen er allerlei mensen naar de studio gerend om te zien van wie die rare stem was." In zijn theaterprogramma, dat hij komend seizoen tot 'avondvullend' wil uitbreiden, geeft Marc-Marie Huijbregts schrijfster Annie M.G. Schmidt een veegje uit de pan. In zijn als een autobiografie geconstrueerde verhaal bijt hij flink van zich af omdat hij als jochie altijd en eeuwig haar Vingertje lik moest voordragen. Een gedicht - en met zijn stem klinkt zo'n analyse dubbel geestig - met bedenkelijke seksuele trekjes. "Ze is jammer genoeg al dood", zegt hij dan, "'t liefst had ik haar zelf vermoord." Zit die haat zo' diep? Marc-Marie Huijbregts: "Aan de ooohs en aaahs in de zaal hoor je wel dat mensen even op het verkeerde been worden gezet. Maar als ik dan zeg 'ze heeft m'n jeugd verpest' snapt iedereen wel dat het een grap is. Trouwens, ik denk dat zij mijn opmerkingen over zinnen waar ze niet uitkwam maar met och och och of ach, ach, ach liet rijmen, best leuk gevonden zou hebben. Want ze had veel zelfspot." "Maar mijn gespeelde haat tegen Vingertje lik komt eigenlijk door juffrouw Hennie van de kleuterschool. Bij haar had ik het geleerd, op mijn vijfde. Twee volle pagina's uit m'n hoofd. En tot m'n zestiende ben ik ermee lastiggevallen. Altijd en overal moest ik het opzeggen. Ook als ik m'n vader in 't Putje moest gaan ophalen. Dan werd ik op een barkruk gezet en dan hielden ze een bierworstje voor m'n gezicht. Vingertje lik doen! Dat is autobiografisch. En dat vond ik wel vervelend. Dat warme van thuis, waar m'n moeder en m'n twee oudere zussen waren, verdween dan. Dan werd het ineens heel koud." "Ik had een moeizame relatie met m'n vader, waarschijnlijk doordat hij zoveel dronk. Dan was de sfeer thuis om te snijden. Maar de laatste jaren, sinds de dood van mijn moeder, is de verhouding weer wat beter geworden. Wat ik nu doe, volgt hij wel." Naast de drie prijzen die Marc-Marie Huijbregts op Cameretten '99 won, was er nog een extraatje. KPN-bestuursvoorzitter Wim Dik, die de juryprijs uitreikte, nodigde hem uit zijn gast te zijn in het televisieprogramma Laat De Leeuw, dat hij een paar dagen later samen met Paul de Leeuw zou presenteren. Maar niemand heeft Marc-Marie daar mogen zien. Geen zin? Marc-Marie Huijbregts: "Geen zin. Het heeft twee dagen telefoneren gekost, maar ik heb het niet gedaan. Niet om Paul de Leeuw, aan hem heb ik geen hekel. Ik wilde gewoon niet met die meneer Dik, die vond ik erg onsympathiek. Wat hij op het toneel deed, vond ik niet prettig. Hij stond daar een beetje zijn eigen juryrapport te maken, dat hij het allemaal nogal spanningsloos vond, ook bij mij. Nou ja!" "Volgens mij heeft die meneer Dik zó'n ego-probleem. De manier waarop hij die opgevouwen enveloppe uit zijn binnenzak haalde en mij toeschoof... Als een soort suikeroom, alsof-ie het zélf had betaald! En toen kwam-ie nog met die 'grote verrassing', dat ik mee mocht naar Paul de Leeuw. Hij deed heel verbaasd toen ik hem niet om zijn nek viel. Tegen iemand anders die die avond optrad, heeft-ie nog gezegd dat-ie net zo lief met hem naar Paul de Leeuw zou gaan. Nou, doe dat dan! Met zó'n man ga ik daar toch niet zitten? Als ik eenmaal heb besloten 'niet doen', dan is het ook 'niet doen'.

Welkom bij Clubs!

Kijk gerust verder op deze club en doe mee.

Of maak zelf een Clubs account aan:

Aanbevelingen door leden:

Belle-Messua

Dit is de fanclub (Marc-Marie Huybregts) Het is echt super leuk. Discussies aan slingeren, in het gastenboek schrijven, lekker chillen, van alles bekijken over en van Marc-Marie. Etc.

petradepooh

Dit is een superleuke club voor Marc-Marie (M-M) Huijbrechts fans. De operator houdt alles bij wanneer en waar je M.M kan zien als fan(s). De club verdiend t gewoon dat alle fans weet hebben van deze club

Meer aanbevelingen